اکنون که تنشهای سیاسی و نظامی در غرب آسیا افزایش یافته بحران روابط سیاسی روسیه بزرگترین تامین کننده انرژی اروپا با کشورهای بزرگ اقتصادی آن از جمله آلمان رو به گسترش است. فرصتی هرچند اندک برای بهبود جایگاه ایران در حوزه انرژی منطقه قفقازجنوبی با استفاده از کنوانسیون رژیم حقوقی درای خزر ایجاد شده است. البته این امر مستلزم نگاه اقتصادی و عملگرا و تدوین استراتژی بلندمدت است.
به گزارش نبضانرژی، حضور ایران در زنجیره تامین انرژی اروپا و انتقال نفت و گاز منطقه قفقازجنوبی به غرب علاوه بر سود سرشار اقتصادی؛ عامل ترقی جایگاه ایران و افزایش ضریب امنیتی این کشور خواهد شد.
ایران که تا پیش از امضای کنوانسیون حقوقی دریای خزر، هرگونه فعالیت و بهرهبرداری اقتصادی از این دریا را منوط به تعیین تکلیف قانونی و تعیین رژیم حقوقی آن کرده بود، حالا فرصت خوبی برای حضور مناسب در حوزه انرژی منطقه قفقاز جنوبی دارد. چرا که این کشور به لحاظ جغرافیایی جزو لاینفک کریدور جنوبی است.
لازم به ذکر است که رژیم حقوقی دریای خزر با امضای کنوانسیون حقوقی آن توسط کشورهای کشورهای حاشیه این دریا ( ایران، روسیه، قزاقستان، جمهوری آذرایجان و ترکمنستان) در مردادماه ۱۳۹۷ درشهر بندری آکتائو قزاقستان امضا شد.
این کنوانسیون راهگشای اجراییشدن بسیاری از طرحهایی بود که به دلایل زیستمحیطی و خلا قانونی به حالت تعلیق درآمده بودند. حالا همه طرفهای حاضر درمنطقه پس از امضای این کنوانسیون به افزایش فعالیتهای خود در زمینه انرژی روی آوردهاند.
اغلب طرحهای غربی که به دلایل زیستمحیطی پیش از این کنوانسیون متوقف شده بودند، فعالیت خود را با افزایش داده تا از این فرصت بدست آمده استفاده کنند.
بیشتر این پروژهها جزیی از مسیر غربی به طرف اروپا هستند که در آینده تامینکننده بخشی از انرژی این قاره خواهد شد. کریدور جنوبی شامل خطوط گوناگون محور اصلی این بازی است.حضور ایران در زنجیره تامین انرژی اروپا و انتقال نفت و گاز منطقه قفقازجنوبی به غرب علاوه سود اقتصادی عامل ترقی جایگاه ایران و افزایش ضریب امنیتی این کشور است.
به ویژه اکنون که احتمال تنش بیشتر در منطقه غرب آسیا همکاریهای اقتصادی و نیاز اروپا به گاز طبیعی منطقه در شرایطی که ترکیه نیز از غرب فاصله گرفته و به روسیه نزدیک شده است، فرصتی هر چند اندک برای بهبود جایگاه ایران در حوزه انرژی منطقه قفقازجنوبی ایجاد کرده است.
این درحالی است که ایران طی دهههای گذشته اغلب فرصتهای خود در حوزه انرژی در منطقه آسیای مرکزی و به ویژه قفقاز جنوبی را از دست داد و نتوانست از این بسترها استفاده کند.
مهمتر اینکه ایران اخیرا بازار گازی خود در ترکیه و عراق را نیز از دست داد.