به گزارش خبرنگار «نبض انرژی» مهسا صدیقی در خصوص استفاده از ظرفیت نیروگاه‌های زیست توده گفت: کشور ما به دلیل دارا بودن انواع منابع زیست توده نظیر ضایعات چوبی و جنگلی، پسماندهای دامی، پسماندهای کشاورزی، زباله‌های شهری و خانگی، و فاضلاب‌های شهری و صنعتی، پتانسیل زیادی در مناطق مختلف کشور برای احداث نیروگاه‌های زیست توده دارد.
وی افزود: به طور خاص، استان‌های شمالی کشور و کلان شهرهای با جمعیت بیش از ۲۰۰ هزار نفر را می‌توان خاستگاه نیروگاه زیست‌توده در کشور دانست.
عضو هیات علمی گروه پژوهشی محیط زیست پژوهشگاه نیرو اظهار داشت: نیروگاه بیوگازسوز فاضلاب غرب تهران (فیروزبهرام) با ظرفیت اسمی ۷.۲ مگاوات، نیروگاه زباله‌سوز شهر تهران به ظرفیت ۳ مگاوات و نیروگاه هاضم بی‌هوازی آبعلی تهران به ظرفیت ۲ مگاوات چند نمونه موفق در این حوزه هستند.
وی در همین خصوص ادامه داد: نیروگاه بیوگاز تصفیه‌خانه فاضلاب جنوب تهران با ظرفیت نصب شده ۵ مگاوات که از فناوری هضم بی‌هوازی لجن استفاده می‌کند، از دیگر نمونه‌های موفق این فناوری است که علاوه بر آن نیروگاه بیوگاز واحدهای ۵ و ۶ این تصفیه خانه نیز با ظرفیت اسمی ۲.۴ مگاوات، سال گذشته افتتاح شد.
صدیقی درباره رویکرد جهان در بحث زیست توده خاطرنشان کرد: انرژی زیست‌توده، بزرگ‌ترین منبع انرژی تجدیدپذیر در جهان است و ۵۵ درصد منابع تجدیدپذیر انرژی را تشکیل می‌دهد.
وی بیان کرد: مطابق سناریوی انتشار صفر خالص(NZE)، تا سال ۲۰۵۰ افزایش سریعی در استفاده از انرژی زیستی (بیوانرژی) و تا سال ۲۰۳۰، شتاب قابل توجهی در جایگزینی سوخت‌های فسیلی پیش‌بینی می‌شود.
عضو هیات علمی پژوهشگاه نیرو با اشاره به اینکه استفاده از بیوانرژی در سال ۲۰۲۲ در حدود ۴۱ EJ بوده است و پیش‌بینی می‌شود که این مقدار در سال ۲۰۳۰ تقریبا دو برابر شده و به ۷۵ EJ برسد، اضافه کرد: بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۲۲، استفاده از بیوانرژی به طور متوسط در حدود ۳درصد در هر سال افزایش یافته است و همچنان روند رو به رشدی دارد.
وی اظهار داشت: برای قرار گرفتن در مسیر سناریوی NZE لازم است تا تلاش‌های بیشتری برای شتاب دادن به گسترش بیوانرژی در جهان انجام شود تا بین سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۳۰، استفاده از بیوانرژی به طور متوسط ۸درصد در سال بیشتر شود.
عضو هیات علمی پژوهشگاه نیرو اضافه کرد: فناوری‌های زیست توده شامل فناوری‌های احتراقی نظیر زباله‌سوزها، فناوری‌های تورموشیمیایی نظیر گازی‌سازی و پیرولیز، و فناوری‌های بیوشیمیایی نظیر هضم بی‌هوازی و لندفیل (دفنگاه) است. مناسب بودن فناوری انتخابی به عوامل متعددی نظیر نوع زیست توده، نحوه تأمین خوراک، مکان در نظر گرفته شده برای احداث نیروگاه، ملاحظات زیست‌محیطی و …. بستگی دارد.
صدیقی در پایان گفت: شاید یکی از بهترین فناوری‌های زیست‌توده، فناوری هضم بی‌هوازی باشد که برای تولید بیوگاز از انواع منابع زیست‌توده نظیر فضولات دامی، بقایای گیاهی، فاضلاب‌ها، و زباله‌های شهری قابل استفاده است. بیوگاز تولید شده به این روش به طور مستقیم برای تولید برق استفاده می‌شود.
