حال ناخوش‌ها تالاب‌های کشور| میراث تاریخی در آستانه نابودی
حال ناخوش‌ها تالاب‌های کشور| میراث تاریخی در آستانه نابودی
بسیاری از کارشناسان براین باورند که خشکسالی و سوءمدیریت منابع آبی دیگر به هیچ تالابی رحم نخواهد کرد و حال بسیاری از تالاب‌ها که یکی از منابع طبیعی و سرمایه‌های محیط زیستی ایران هستند خوب نیست، بنابراین برای نجات این تالاب‌ها و دریاچه‌ها باید تدابیری اندیشیده شود تا از نابودی تمامی آن‌ها جلوگیری به عمل آید.

به گزارش خبرنگار «نبض انرژی» طی سال‌های اخیر به دلیل کاهش بارندگی در کشور علاوه براینکه مشکلی در معیشت زندگی ایجاد شده بلکه بسیاری از تالاب‌ها و دریاچه‌ها با خشکی مواجه شده است و در کنار این مهم ذخیره سد‌های کشور نیز کاهش یافته است.

براساس این گزارش تالاب‌ها و دریاچه‌های ایران مانند اثری تاریخی در حال تخریب هستند و دیگر امیدی به احیای آن‌ها نیست. نمونه بازر آن دریاچه ارومیه است که هم اکنون ۹۵ درصد این دریاچه از بین رفته است و با وجود انجام اقدامات گسترده امیدی به احیای آن وجود ندارد. امروزه خشکسالی و سوءمدیریت منابع آبی دیگر به هیچ تالاب و دریاچه‌ای رحم نمی‌کند. حال بیش از ۲۸۰۰ تالاب که یکی از منابع طبیعی و سرمایه‌های محیط زیستی ایران هستند خوب نیست مانند حال همه مردمی که سال‌ها و شاید قرن‌ها از این تالاب‌ها به‌عنوان سرمایه‌ای طبیعی استفاده می‌کردند، مانند حال همه جانداران و چرخه‌های زیستی که در کنار این تالاب‌ها شکل گرفته بودند. اما آسیب رساندن به طبیعت برای انسان ارزان تمام نخواهد شد و خشک شدن این تالاب‌ها تبعات گسترده‌ای خواهد داشت.

بررسی‌ها و ارزیابی‌های انجام شده طی سال‌های اخیر بیانگر این است که تالاب‌های ایران هر روز شرایط وخیم‌تری را تجربه می‌کنند.

باید به این نکته کلیدی اشاره کرده و افزود که خشک شدن تالاب‌ها تنها به یک کشور آسیب نمی‌رساند و ریزگرد‌هایی که از کف خشک تالاب‌ها و دریاچه برمی‌خیزد به مرز‌های جغرافیایی اهمیتی نمی‌دهند. متاسفانه هم اکنون خشکی دریاچه ارومیه و برخی از تالاب‌ها برای اهالی این مناطق مشکلاتی را دوچندان کرده به طوری که محیط زیست آن مناطق در آستانه نابودی است.

بسیاری از کارشناسان مهم‌ترین عامل این وضعیت را سوء مدیریت حکمرانی آب می‌داند و دخالت‌های نابجا و دستکاری طبیعت را دلیل عمده خشکی تالاب‌های کشور عنوان می‌کنند همچنین در کنار این عوامل ورود فاضلاب‌های خانگی، صنعتی، سموم شیمیایی و برداشت بی رویه از منابع بالادستی تالاب‌ها تهدیداتی است که این حوضه‌های آبی را تهدید می‌کند. نکته مهم این است که آسیب رساندن به طبیعت برای انسان ارزان تمام نخواهد شد و خشک شدن این تالاب‌ها تبعات گسترده‌ای خواهد داشت.

براساس این گزارش باید به این نکته اذعان کرد و گفت خشکسالی و سوءمدیریت منابع آبی دیگر به هیچ تالابی رحم نمی‌کند. حال بسیاری از تالاب‌ها که یکی از منابع طبیعی و سرمایه‌های محیط زیستی ایران هستند خوب نیست و مردمی که در اطراف تالاب‌ها زندگی، کشاورزی یا دامداری دارند هم تحت تأثیر این خشک شدن روزگاری سخت را تجربه خواهند کرد؛ بنابراین برای نجات این تالاب‌ها و دریاچه‌ها تدابیری اندیشیده شود تا از نابودی تمامی آن‌ها جلوگیری به عمل آید؛ چرا که احیای تالاب‌ها نیازمند مطالبه و مشارکت تمام ذی‌نفعان و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست و دستگاه‌های مربوطه است.