به گزارش نبض انرژی، بر اساس مطالعه جدید شورای بین المللی حمل و نقل پاک، H۲ تجدیدپذیر سوخت هوانوردی ارزان‌تری نسبت به هیدروژن آبی یا e-kerosene (نفت سفید) برای سفر‌های تا ۳۴۰۰ کیلومتر خواهد بود.
بر اساس گزارش تحلیل عملکرد شورای بین المللی حمل و نقل پاک، هیدروژن مایع LH۲ می‌تواند از سال ۲۰۳۵ سوخت ترجیحی برای پرواز‌های تا ۳۴۰۰ کیلومتر باشد؛ که ۳۱ تا ۳۸ درصد از کل سفر‌های هوانوردی مسافری را تشکیل می‌دهد.
این مطالعه نشان داد که یک هواپیمای توربوفن با موتور LH۲، شبیه به ایرباس می‌تواند ۱۶۵ مسافر را تا ۳۴۰۰ کیلومتر جابجا کند، در حالی که یک هواپیمای توربوپراپ کوچکتر می‌تواند ۷۰ مسافر را تا ۱۴۰۰ کیلومتر جابه جا کند. این دو هواپیما با هم می‌توانند تمام پرواز‌های کوتاه تا متوسط را که حدود یک سوم کل ترافیک هوانوردی مسافربری را تشکیل دهند.
از آنجایی که هیدروژن مایع که باید در دمای کمتر از منفی ۲۵۳ درجه سانتیگراد ذخیره شود دارای چگالی انرژی بسیار کمتری نسبت به سوخت جت معمولی است، هزینه سوخت را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.
با توجه به فشار گسترده صنعت به سوی سوخت هوانوردی پایدار غیر زیست توده، سوخت‌های مصنوعی مانند نفت سفید [مشتق شده از هیدروژن سبز و CO۲ جذب شده]احتمالاً مقایسه هزینه بهتری برای هیدروژن نسبت به جت A (یک نوع سوخت) خواهد بود، به خصوص از ۲۰۳۵ به بعد که LH۲ سبز ارزان‌تر از نفت سفید در مسیر‌های تا ۳۴۰۰ کیلومتر خواهد بود.
این مطالعه بیان می‌کند که LH۲ آبی گران‌ترین سوخت هوانوردی خواهد بود و پس از آن نفت سفید، LH۲ سبز و جت A قرار دارند.
با این حال، می‌افزاید که ممکن است مزیت قیمتی LH۲ سبز نسبت به نفت سفید (که از نظر شیمیایی با سوخت جت A یکسان است) با محاسبه هزینه زیرساخت‌های سوخت گیری هیدروژن در فرودگاه‌ها کوچکتر یا معکوس شود.
ICCT، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در واشنگتن دی سی، می‌گوید که حتی اگر هیدروژن آبی مشتق شده از گاز طبیعی دارای نرخ جذب کربن ۹۹.۹ ٪ باشد، باز هم منجر به حدود ۴۰ ٪ از CO۲ معادل سوخت Jet A می‌شود.
ایرباس تنها سازنده هواپیما در مقیاس بزرگ است که به طور جدی توسعه هواپیما‌های پر از هیدروژن را دنبال و سه طرح جدید هواپیمای H۲ را در سال ۲۰۲۰ معرفی می‌کند. بوئینگ رقیب اصلی ایرباس، در مورد شایستگی سوخت بدون کربن متقاعد نشده است. هیدروژن مایع احتمالاً بهترین راه برای استفاده از آن به عنوان سوخت است، اما به سیستم‌های خنک‌کننده بزرگ و سیستم‌های ذخیره‌سازی بزرگ نیاز دارد. هیدروژن برای دریافت همان مقدار انرژی به حدود چهار برابر حجم نیاز دارد، بنابراین شما در نهایت با هواپیمایی مواجه می‌شوید که مخازن سوخت آن بیشتر از ظرفیت مسافر است و این کارایی کلی را به خطر می‌اندازد.
