به گزارش نبض انرژی، جهان برای موفقیت در محدود کردن گرمایش جهانی، نیاز فوری به استفاده بهینه از انرژی دارد و در این جهت سیاست‌های اتحادیه اروپا نقش مهمی در تسهیل این انتقال انرژی ایفا می‌کند.
آب و هوای جهانی در حال تغییر است و خطرات فزاینده‌ای برای اکوسیستم‌ها، سلامت انسان و اقتصاد ایجاد می‌کند. ارزیابی اخیر منطقه اقتصادی اروپا تغییر آب و هوا، تأثیرات و آسیب پذیری در اروپا را نشان می‌دهد که مناطق اروپا نیز در حال حاضر با تأثیرات تغییر اقلیم از جمله افزایش سطح آب دریاها، آب و هوای شدیدتر، سیل، خشکسالی و طوفان مواجه هستند.
این تغییرات به این دلیل اتفاق می‌افتد که مقادیر زیادی گاز‌های گلخانه‌ای در نتیجه بسیاری از فعالیت‌های انسانی در سراسر جهان، از جمله مهم‌تر از همه، سوزاندن سوخت‌های فسیلی برای تولید برق، گرمایش و حمل‌ونقل در جو منتشر می‌شوند. احتراق سوخت‌های فسیلی نیز آلاینده‌های هوا را آزاد می‌کند که به محیط زیست و سلامت انسان آسیب می‌رساند.
در سطح جهانی، استفاده از انرژی تا حد زیادی نشان دهنده بزرگترین منبع انتشار گاز‌های گلخانه‌ای از فعالیت‌های انسانی است. حدود دو سوم انتشار گاز‌های گلخانه‌ای جهانی به سوزاندن سوخت‌های فسیلی برای انرژی مورد استفاده جهت گرمایش، برق، حمل‌ونقل و صنعت مرتبط است. در اروپا نیز، فرآیند‌های انرژی بزرگترین تولید کننده گاز‌های گلخانه‌ای هستند.
استفاده و تولید انرژی تأثیر زیادی بر آب و هوا دارد و برعکس آن نیز به طور فزاینده‌ای صادق است. تغییرات آب و هوایی می‌تواند پتانسیل تولید انرژی و نیاز‌های انرژی ما را تغییر دهد. به عنوان مثال، تغییرات در چرخه آب بر انرژی آبی تأثیر می‌گذارد و دمای گرمتر تقاضای انرژی برای سرمایش در تابستان را افزایش می‌دهد و برعکس این اتفاق برای گرمایش در زمستان اتفاق می‌افتد.
تعهد جهانی و اروپایی به اقدام در جهت کاهش تغییرات
تلاش‌های جهانی تا کنون برای کاهش تغییرات آب و هوایی با توافق پاریس در سال ۲۰۱۵ به اوج خود رسیده است. از طریق این توافق، ۱۹۵ کشور اولین توافق جهانی آب و هوایی جهانی و از نظر قانونی الزام آور را تصویب کردند. هدف این توافق، محدود کردن افزایش متوسط دمای جهانی به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد است که بدون تغییر اساسی در تولید و مصرف انرژی جهانی قابل دستیابی نیست.
اتحادیه اروپا برای حمایت از دستور کار جهانی آب و هوا، اهداف الزام آور آب و هوا و انرژی برای سال ۲۰۲۰ و اهداف پیشنهادی برای سال ۲۰۳۰ را به عنوان بخشی از تلاش‌های کلی خود برای حرکت به سمت اقتصاد کم کربن و کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ اتخاذ کرده است.
تصمیمات گرفته شده آینده را شکل می‌دهند
انتشار گاز‌های گلخانه‌ای مرتبط با انرژی را می‌توان به دو طریق کاهش داد: با انتخاب منابع انرژی پاک‌تر، برای مثال با جایگزینی سوخت‌های فسیلی با منابع تجدیدپذیر غیر قابل احتراق و یا با کاهش مصرف کلی انرژی از طریق صرفه‌جویی در انرژی و افزایش بهره وری انرژی، به عنوان مثال با بهبود عایق بندی خانه‌ها یا استفاده از روش‌های حمل و نقل سبزتر.
با این حال، برای جلوگیری از بدترین تأثیرات تغییرات آب و هوایی، این تغییر باید خیلی زود اتفاق بیفتد؛ در واقع قبل از اینکه ذخایر سوخت فسیلی تمام شود. هر چه بیشتر گاز‌های گلخانه‌ای را در جو منتشر کنیم، کمتر احتمال دارد که اثرات مضر تغییرات آب و هوایی را محدود کنیم.
با توجه به فوریت کار در دست، این سوال پیش می‌آید که آیا ما هنوز در حال سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی در انرژی مبتنی بر سوخت فسیلی هستیم یا خیر؟ تصمیمات سیاستی برای یارانه دادن به یک منبع انرژی می‌تواند تأثیر بگذارد. از این نظر، یارانه‌ها و مشوق‌های مالیاتی در تقویت تولید انرژی تجدیدپذیر از انرژی خورشیدی و بادی مؤثر بوده است. این در مورد سرمایه گذاری در سوخت‌های فسیلی نیز صادق است.
در سال‌های اخیر، بسیاری از سرمایه‌گذاران تصمیم خود را برای واگذاری و انتقال سرمایه‌های خود از فعالیت‌های مرتبط با سوخت‌های فسیلی اعلام کردند.
تولید برق اغلب نیاز به سرمایه گذاری‌های کلان دارد و انتظار می‌رود که یک نیروگاه پس از بهره برداری برای چندین دهه در خدمت باقی بماند. سرمایه‌گذاری‌های فعلی و برنامه‌ریزی‌شده در فناوری‌های آلاینده مرسوم در واقع می‌تواند روند گذار به سمت منابع انرژی پاک را آهسته کند. چنین تصمیمات سرمایه گذاری می‌تواند گزینه‌ها و منابع انرژی را برای چندین دهه مسدود و اتخاذ راه حل‌های جدید را دشوارتر کند.
منطقه اقتصادی اروپا برای برجسته کردن این نوع خطر، نیروگاه‌های موجود و برنامه ریزی شده اروپا را که با سوخت‌های فسیلی کار می‌کنند، تجزیه و تحلیل کرد. تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که اگر عمر نیروگاه‌های موجود را افزایش دهیم و نیروگاه‌های جدید مبتنی بر سوخت فسیلی در دهه‌های آینده بسازیم، اتحادیه اروپا در معرض خطر ظرفیت تولید برق مبتنی بر سوخت‌های فسیلی (بسیار بیشتر از آنچه نیاز است) خواهد بود.
مقابله با معضل انرژی و آب و هوا آسان نیست، اما بسیاری از نوآوری‌های امیدوارکننده در حال شکل گیری هستند. کاهش ضایعات مواد غذایی، باغبانی شهری، زنجیره تامین بهتر و سفر هوایی با انرژی خورشیدی شاید قطعات کوچکی در یک پازل بزرگ باشند؛ اما نشان می‌دهند که چگونه فناوری‌ها و شیوه‌های نوآورانه می‌توانند ظهور و راه را برای تغییر گسترده‌تری در پایداری هموار کنند.
