به گزارش خبرنگار «نبض انرژی»به نقل از اداره مطالعات انرژی و تغییر اقلیم مدیریت کل امور اوپک و روابط با مجامع انرژی وزارت نفت، گزارش ارزیابی پیشرفت جهانی اهداف موافقت‌نامه پاریس (Global Stocktake)که ماه گذشته منتشر شد نشان داد جهان در حال عبور از هدف ۱.۵ درجه سانتی‌گراد است. پس از گفت‌وگو با دولت‌ها، اکنون سازمان ملل فهرستی از گزینه‌ها را برای جلوگیری از این اتفاق آماده کرده است.
سیمون استیل (Simon Stiell)، رئیس دبیرخانه کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل (بخش اقلیم سازمان ملل متحد)، چهارشنبه هفته گذشته به خبرنگاران گفت: ما از جایی که باید به‌عنوان یک جامعه جهانی باشیم، فاصله داریم و پنجره فرصت‌ها به‌سرعت در حال بسته‌شدن است.
سند ۶۵ صفحه‌ای تلفیقی که توسط دبیرخانه کنوانسیون با عنوان «دیدگاه‌ها در مورد عناصر قابل‌توجه نتایج اولین گزارش ارزیابی جهانی» منتشر شده است، شامل چند گزینه است که بسیار جاه‌طلبانه‌تر از سیاست‌ها و اهداف فعلی اقلیمی هستند.
این موارد شامل توقف اکتشاف سوخت‌های فسیلی تا سال ۲۰۳۰، حذف تدریجی مصرف آنها تا سال ۲۰۴۰ و ارائه ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار در سال برای کمک به قربانیان تغییرات اقلیمی از طریق صندوق ضرر و زیان (Loss & Damage) است.
مذاکره‌کنندگان کشورها طی جلسات خود در دو ماه آینده، مجموعه پیشنهادها را بررسی و آنها برای طرح در اجلاس کاپ ۲۸ و تصمیم‌گیری محدود خواهند کرد.
برخی از گزینه‌های قابل طرح در کاپ ۲۸ به شرح زیر است:
ـ پایان دادن به حمایت از نیروگاه زغال‌سنگی جدید
ـ کاهش تدریجی تولید برق زغال‌سنگی تا سال ۲۰۴۰
ـ حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی تا سال ۲۰۴۰
ـ توقف اکتشاف در سوخت‌های فسیلی قبل از سال ۲۰۳۰
ـ سه برابر شدن ظرفیت انرژی تجدیدپذیر جهان تا سال ۲۰۳۰
ـ حذف یارانه‌های «ناکارآمد» سوخت‌های فسیلی تا ۲۰۲۵
ـ کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۴۳ درصد، تا سال ۲۰۳۵ به میزان ۶۰ درصد و تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۸۴ درصد نسبت به سطوح انتشار سال ۲۰۱۹
ـ دو برابر شدن بودجه سازگاری بین ۲۰۱۹ و ۲۰۲۵
ـ تمام خودروهای سبک جدید با سوخت پاک تا سال ۲۰۴۰ (۲۰۳۵ در بازارهای پیشرو)
ـ دو برابر کردن تولید هیدروژن کم‌کربن در بخش‌های مختلف تا سال ۲۰۳۰
ـ بسیج سالانه ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰ برای تأمین مالی صندوق ضرر و زیان
ـ بسیج ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیارد دلار در سال کمک مالی برای سازگاری تا سال ۲۰۳۰
سیمون استیل گفت که دولت‌ها به‌طور کلی «در مورد اینکه شکاف‌ها کجا هستند و کجا باید این شکاف‌ها بسته شوند» توافق دارند.
وی افزود: «اما اختلاف‌ها ناشی از چگونگی انجام آن است و اینکه چه کسی باید از نظر اقدام و پاسخ‌هایی که لازم است، بار مسئولیت و اجرا را به دوش بکشد».
آمریکا و اروپا، متهم ردیف اول انتشاردهنده بیشترین گازهای گلخانه‌ای
در سال‌های اخیر، کشورهای توسعه‌یافته مانند ایالات متحده و اروپا به اقتصادهای نوظهور بزرگ نظیر چین فشار آورده‌اند تا برای کاهش انتشار و تأمین مالی اقلیمی تلاش بیشتری کنند.
اما چین و متحدانش در زمینه پذیرش و اجرای تعهدات اقلیمی خود را عقب می‌کشند و استدلال می‌کنند مسئولیت هنوز بر عهده ثروتمندترین کشورهایی است که در طول تاریخ بیشترین انتشار گازهای گلخانه‌ای را داشته‌اند.
ارزیابی جهانی پیشرفت اهداف موافقت‌نامه پاریس فرآیندی است که طبق ماده ۱۴ این موافقت‌نامه هر پنج سال یک‌بار انجام می‌شود تا بررسی کند آیا دولت‌ها به اهداف جمعی خود برای محدود کردن گرمایش جهانی دست خواهند یافت. طبق همین ماده، نخستین گزارش ارزیابی در سال ۲۰۲۳ ارائه می‌شود.
دبیرخانه کنوانسیون تغییر اقلیم و کشورها طی دو سال اخیر در حال جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات از دولت‌ها، حامیان اقلیم و دانشمندان بوده‌اند و یک ماه پیش گزارشی را منتشر کرده‌اند که مجموعه شواهد درخصوص عملکرد جهانی در رابطه با اجرای اهداف اقلیمی را خلاصه کرده است.
دن یورگنسن (Dan Jorgensen)، وزیر اقلیم دانمارک و باربارا کریسی (Barbara Creecy)، وزیر محیط‌زیست آفریقای جنوبی، به‌طور مشترک مسئولیت گزارش ارزیابی جهانی پیشرفت اهداف اقلیمی را بر عهده دارند.
آنان در ماه گذشته میزبان وزرای محیط زیست و اقلیم کشورها در سازمان ملل متحد در نیویورک بودند. این جلسه که پشت درهای بسته برگزار شد، به تنظیم سند جدید تلفیقی سازمان ملل کمک کرد.
ریچارد کلاین (Richard Klein)، محقق مؤسسه محیط‌زیست استکهلم، با اشاره به اینکه سند جدید بار دیگر اقدام فوری را نشان داد، گفت: مذاکرات کشورها در مورد اینکه در کدام بخش از این سند در کاپ ۲۸ به توافق برسند، هنوز واقعاً دشوار است. وی افزود: «به‌رغم آنچه به نظر می‌رسد جهان خواستار جاه‌طلبی بیشتر است، هیچ تضمینی وجود ندارد که نتیجه کاپ ۲۸، یک نتیجه بلندپروازانه باشد.»
