به گزارش«نبض انرژی»معمولا انتخاب روزها آن هم از نوع جهانی دارای پیام ویژه نه برای یک ناحیه و منطقه که برای نوع بشر است. این مقدمه کوتاه را در نظر داشته باشید تا به یکی از چالش‌های مهم کشور که مبحث آب است بپردازیم.
آمارهای سازمان‌ها و وزارتخانه‌های متولی و یا متاثر از منابع آبی کشور بیان کننده شرایط نامساعد و گاه خطرناک کشور در خصوص عدم توجه به آب و استفاده از آن است. این آمار به ویژه در آبخوان‌ها، سفره‌های آب زیرزمینی، چاه‌های مجاز و غیر مجاز و یا فرونشست زمین چنان نگران کننده است که از یک جنگ نظامی ترسناک‌تر به نظر می‌رسد.
اطلاعات می گویند حدود نیمی از 600 آبخوان‌های آب زیرزمینی دشت‌های کشور در آستانه خشک شدن قرار دارند. مصرف آب‌های سطحی به میزانی غیرقابل باور رسیده و این باعث شده است تقریباً اکثریت تالاب‌های کشور رو به خشکی و کاهش سطح بروند. مجدد آمار از کاهش آب‌های قابل استحصال و استفاده به کمتر از ۱۰۰ میلیارد مترمکعب می‌گویند. در همین توان ذخیره‌سازی حاصل از سدسازی‌ها نیز به سختی ۵۰ میلیارد مترمکعب را نشان می‌دهد.
در این میان مشکلات مرتبط با سیستم‌های توزیع آب، انتقال بین حوضه‌ای، کیفیت آب ، تامین آب شرب، قیمت واقعی آب، تولید انرژی برقابی، ریزگردها، دریاچه ارومیه، شبکه‌های آبیاری و زهکشی، دیپلماسی آب، رودهای مرزی و تغییر اقلیم نیز همگی از مشکلاتی است که آن را به نام بحران آبی تا ورشکستگی می‌نامیم. جهان با کمبود منابع آبی روبرو است. جمعیت و نیاز به غذا موجب افزایش مصرف آب می‌شود. کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیست. چنانچه این گزاره‌ها و جملات را مدنظر قرار دهیم احتمالا بسیار دچار ناامیدی خواهیم شد. دورنمایی نه چندان خوشایند که تصورش سخت و هراس انگیز است. لیکن واقعیت آن است که وظیفه متخصصان، کارشناسان و سیاست گزاران بخش آب از همین جا پررنگ‌تر می‌شود. حالا اگر به مقدمه باز گردیم، بهتر می‌توان مناسبت روز جهانی آب را درک‌نماییم . این روز لزوما معنایش سیاه نمایی و هشدار به تنهایی نیست، بلکه می‌تواند نقطه‌ای برای شروع باشد.
ما به تفکر و شروعی دوباره بیش از ناامیدی و پایان نیازمندیم. این کلام معنایش نادیده نگاشتن اشتباهات و پند‌گیری و یا تجربه اندوزی از گذشته نیست. آسیب‌شناسی آنچه که کرده‌ایم در کنار بررسی همه جوانب مرتبط با آب یکی از مهمترین قدم‌ها برای آغازی تازه است. زانوی غم بغل کردن از آنچه به هر علتی اتفاق افتاده راهکاری کارساز و موثر نمی‌باشد. ما باید از گذشته به آینده برسیم و طی این مسیر با تلخکامی میسر نیست.
آموزش، یادگیری و توجه به فناوری‌های نوین راهکاری پایدار برای عبور از بحران است.
روز جهانی آب و سپس مناسبت‌های دیگری که به این بهانه بیان می‌شود اگرچه به شکلی نمادین و در مقطعی کوتاه برپا می‌گردند اما در ماهیت و ذات خود مثبت اندیشی و حرکت برای اصلاح و بهبود را ترویج می‌کند.
ما بیش از ناله و بیان تلخی‌ها به نگاهی کارساز و موثر نیازمندیم. وقت آن است از تکرار ناترازی‌ها در آب و هر آنچه مربوط به آن است دست برداشته و طرحی نو همپای تغییر حیات و زندکی در اندازیم.
توصیه و پیشنهادی برای همه آنانی که دلسوز آب کشور هستند جز همدلی و ادای مسئولیت‌ها نیست.
آب و حفاظت از آن یک مسئولیت اجتماعی برای همگان است، هر کسی البته نسبت به بام خویش و توانی و اثرگذاری که دارد. این پیام مهمی است که همه ما در این روز به گوش جان بشنویم.
