به گزارش خبرنگار «نبض انرژی» با توجه به اهمیت روز افزون آلاینده‌ها و ایجاد مشکلات زیست محیطی یکی از روش‌هایی که می‌تواند به کاهش آلاینده‌ها در کشور کمک کند اجرایی شدن طرح کهاب است.
لازم به ذکر است طرح کهاب در سال ۱۳۸۷ به عنوان یک طرح ملی به تصویب هیئت دولت رسید. طرح کهاب شرکت نفت از کلمات اول کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخار بنزین بوجود آمده است. استنشاق بخار بنزین برای سلامتی انسان مضر است و انتشار بخارات هیدروکربنی در هوا به عنوان یک نوع آلاینده محیطی نیز سبب خطرات زیست محیطی می‌شود. از سوی دیگر، به دلیل تولید و واردات فرآورده راهبردی بنزین با توجه به افزایش بی رویه مصرف آن در کشور، بازیافت بخارات آن ارزش اقتصادی بسیار بالایی خواهد داشت، زیرا سرمایه گذاری در زمینه تولید این فرآورده را برگشت می‌دهد.
طرح کهاب با گذشت بیش از ۱۳ سال هنوز در کشور به صورت ویژه اجرایی نشده است در حالیکه مسئولان در زمان تصویب این طرح معتقد بودند که اجرای این طرح گام مهمی برای کاهش آلاینده‌ها خواهد بود.
اجرای این طرح در سه مرحله قرار بود در کشور اجرایی شود بدین صورت که در مرحله نخست جمع آوری بخار بنزین از مخازن جایگاه‌های سوخت و انتقال آن به تانکرهای حمل سوخت، دوم جمع آوری بخار بنزین از باک خودرو‌ها در هنگام سوخت‌گیری و انتقال آن به مخزن ¬های جایگاه سوخت و سومین مرحله انتقال بخار‌های بنزین جمع آوری شده به سیستم بازیافت و تبدیل آن¬ها به سوخت مایع است.
بر اساس برخی آمار‌های موجود شرکت ملی پخش و پالایش فرآورده‌های نفتی ایران، میزان تبخیر بنزین ۴۵ لیتر در هر ۱۰ هزار لیتر اعلام شده است، اما از هر تریلی ۳۲ هزار لیتری ۸۰۰ لیتر آن تبخیر می‌شود؛ در حالی که شرکت پخش و پالایش تنها حدود ۱۵۰ لیتر آن را قبول و پول آن را به جایگاه‌داران پرداخت می‌کند.
حال این سوال پیش می‌آید که چرا با توجه به توجیه اقتصادی بودن اجرای طرح کهاب، تاکنون این طرح پیشرفت چندانی در کشور نداشته و تقریبا هیچکدام از جایگاه‌های توزیع سوخت در کشور به طور کامل تجهیزات طرح کهاب را نصب نکرده‌اند؟
