به گزارش «نبض انرژی» محمد درویش، افزود: در سال ۱۳۹۶ قرار بود طرح انتقال آب دریای خزر به سمنان اجرا شود برآورد کرده بودند که بین ۲۵ تا ۳۰ هزار میلیارد تومان هزینه احداث خواهد بود، این قیمت مربوط به حدود ۵ سال پیش است که الان قطعا این رقم دو تا سه برابر افزایش یافته است، بنابراین با توجه به اینکه میزان آبی که می‌خواهند منتقل کنند بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون متر مکعب در سال است و قرار است به مصرف شرب، کشاورزی و صنعت برسد، با توجه به قیمت تمام‌شده هر متر مکعب آن، بعید است فعالیت هیچ صنعت یا کشاورزی با چنین آب گرانقیمتی اقتصادی و مقرون به صرفه باشد.
سوداگری زمین در مسیر انتقال آب خزر به سمنان
وی اظهار داشت: طبیعی است تنها توجیهی که می‌شود برای این کار در نظر گرفت شهرک‌سازی و سوداگری زمین در استان سمنان است، همان زمان که گزارش ارزیابی طرح انجام شده بود اشاره کرده بودند که یکی از مزیت‌های اجرای این طرح افزایش قیمت زمین در مقصد است؛ به نظر می رسد افرادی که مطمئن بودند این طرح اجرا می‌شود زمین های هکتاری در آنجا خریدند و حتی اعلام کرده بودند که حاضرند پول اجرای این طرح را بپردازند، البته قطعا این پیشنهاد برای این بود که بتوانند زمین‌هایی که هکتاری خریدند را متری بفروشند.
پژوهشگر حوزه منابع طبیعی ادامه داد: اما مساله این است که همین الان هم دریای خزر با مشکلات جدی روبرو است، میزان بار آلایندگی خزر ده‌ها برابر بیشتر از استاندارد است و ایران به عنوان یکی از ۵ کشور بزرگ حاشیه خزر باید تلاش کند تا همتایانش هم پروتکل‌های محیط زیستی خزر را رعایت کنند، الان روسیه اجرای طرح های سدسازی بر روی رودخانه ولگا را برای توسعه کشاورزی آغاز کرده است، ترکمنستان هم درصدد احداث آب شیرین کن است به این ترتیب چیزی از خزر باقی نخواهد ماند چون ورودی آن تا حد زیادی کاهش می‌یابد، ایران باید به تعهداتی که وجود دارد وفادار بماند تا بتواند جلوی فعالیت بقیه کشورها را بگیرد اگر خودش هم این کار را انجام دهد عملا این امکان از بین می رود.
وی افزود: علاوه بر اینکه محلی که قرار است طرح انتقال آب خزر به سمنان اجرا شود یعنی در اطراف میانکاله محلی است که به شدت شکننده است عمق آب آن منطقه بسیار کم شده، این می تواند مشکلاتی را برای زیستگاه ماهیان خاویاری ایجاد کند و در آمد صیادی در منطقه کاهش یابد، از طرفی با کاهش آب پسابی که وارد خزر می‌شود می تواند کیفیت آب را به مخاطره بیندازد.
درویش گفت: از آنجا که چون در روند انتقال باید آب را از ارتفاعات بالای حداقل ۲ هزار متر از ارتفاعات البرز میانی عبور دهند و دوباره به سمت سمنان برگردانند باید از روش پمپاژ استفاده شود که نیاز به ایجاد نیروگاه بزرگ برق دارد که قطعا با کار کردن این نیروگاه میزان دمای طبیعی منطقه افزایش می یابد، از طرفی هم بنا به گفته کارشناسان با اجرای این طرح حدود ۱۰۰ هکتار از جنگل های هیرکانی نابود می شود که با توجه به مراتعی هم که نابود می شود این رقم بسیار بیشتر خواهد بود، علاوه بر این می تواند یک گسست اکولوژیکی در رویشگاه هیرکانی ایجاد کند.
وی ادامه داد: البته همان زمان هم پیش بینی کرده بودند که لوله انتقال آب از کنار خط لوله نیروگاه نکاء عبور کند اما وزارت نفت اعتراض کرد و گفت که این مساله می تواند ضریب پایداری خط را کاهش و امکان انفجار را افزایش دهد در نتیجه این فرضیه هم رد شد بنابراین باید از یک مسیر مستقل انجام شود که ممکن است میزان تخریب جنگل ها را به شدت افزایش دهد به همین دلایل است که رییس سازمان حفاظت محیط زیست گفته که این طرح منتفی است.
استان سمنان، آفریقای کوچک
درویش افزود: مساله این جاست که همین الان اعلام می شود در استان سمنان میزان هدررفت آب در بخش شرب، کشاورزی و صنعت حدود ۵۰۰ میلیون متر مکعب در سال است بنابراین طبیعی است اگر اراده ای وجود داشته باشد که میزان هدر رفت آب در این سه بخش در استان سمنان کنترل شود به مراتب نسبت به طرح انتقال اقتصادی تر و محیط زیستی تر خواهد بود.
رییس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو از استان سمنان به عنوان آفریقای کوچک نام برد و گفت: اصولا چرا باید برویم سراغ گسترش صنعت و کشاورزی آنهم در استانی که مزیت غالبش این است که آفریقای کوچک است، منطقه توران در سمنان از منظر بوم گردی و اکوسافاری جذابیت های فراوانی دارد و علاوه بر این به خاطر کهن سازه هایی که در استان وجود دارد به خصوص در دامغان و شاهرود پتانسیل بالایی برای توسعه صنعت گردشگری دارد، آرامگاه بزرگانی مانند بایزید بسطامی، ابوالحسن خلقانی ، کاروانسرای عین الرشید و قصر بهرام مکان های ارزشمندی هستند که از منظر جذابیت های تاریخی و فرهنگی بی نظیر هستند.
درویش تاکید کرد: استان سمنان به خاطر اینکه کمترین میزان جمعیت را به نسبت وسعت در کشور دارد تا این لحظه کمترین خسارات محیط زیستی هم به آن وارد شده است پس چرا می خواهیم این مزیت را از بین ببریم در حالی که می توان با برنامه ریزی اصولی و فنی هم از منابع آبی موجود محافظت کرد و هم اینکه استان سمنان می تواند به قطب گردشگری طبیعی و یکی از قطب های گردشگری فرهنگی و تاریخی تبدیل شود و از محل فروش این جذابیت ها، کوه های رنگی، ارائه جذابیت های منحصربفردش، دریاچه ممتاز حاج علی قلی که ۵ تا ۶ ماه از سال مانند آیینه می درخشد کسب درآمد کرد.
