مصطفی گودرزی
به گزارش خبرنگار «نبض انرژی» صنعت نفت و گاز یکی از صنایع استراتژیک در کشور است که نیاز به حمایت و توسعه دارد تا از طریق آن بتوان بستر پیشرفت و توسعه را برای این صنعت فراهم کرد. میتوان گفت که صنعت نفت و گاز درآمدزاترین و سرمایهبرترین حوزه اقتصادی کشور است و به عنوان یکی از اساسیترین صنایع موجود در کشور، نقش برجسته در توسعه اقتصادی دارد.
از طرفی ایران به عنوان یکی از کشورهای دارنده ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی میتواند نقش مؤثر در بازارهای جهانی داشته باشد و شرکتهای دانش بنیان میتوانند با ورود به حوزه تولید تجهیزات و فناوریهای نوین در این صنایع گامی مهم و اساسی در مسیر کاهش وابستگی و اثرپذیری از تحریمهای اقتصادی بینالمللی بردارند.
برهمین اساس یکی از موضوعاتی که باید مورد توجه اساسی مسئولان قرار گیرد بحث حمایت از این صنعت و هدایت شرکتهای دانشبنیان به این صنعت است؛ چرا که دانشبنیانها تا به امروز کارنامه درخشانی را از خود به جا گذاشته اند.
براساس این گزارش اکثر کارشناسان و تحلیلگران براین باورهستند که تنها راه پیشرفت و توسعه صنعت از این طریق مسیر خواهد بود، بنابراین امروز اگر قرار است تحولی در این صنعت رخ دهد، بحث سرمایه انسانی متخصص و موضوع استفاده از توانمندی شرکتهای دانشبنیان توأمان بسیار اهمیت دارد. همچنین
باید سیاستهای تشویقی برای استقرار شرکتهای دانشبنیان، در نظر گرفته شود.
همچنین کمبود منابع مالی از چالشهای اصلی شرکتهای دانشبنیان است. با وجود اینکه تمهیداتی برای حل این معضل اندیشیده شده است، اما بسیاری از شرکتها همچنان با این معضل دستبهگریباناند. دلیل اصلی، کاهش درآمدهای دولت و درنتیجه کاهش بودجههای پژوهشی و محدود شدن حمایتهای دولتی؛ بالا بودن نرخ بهره وامهای بانکی در کشور بهویژه با افزایش تورم در شرایط تحریم؛ فلج شدن سیستم بانکی کشور و عدم مراودات مالی بینالمللی است.
براساس این گزارش یکی از مهمترین مباحث، نبود بازار مناسب به عنوان یکی از موانع تجاریسازی است،، زیرا کمبود بازار برای محصولات فناورانه، مشکل اساسی شرکتهای دانشبنیان به شمار میآید. برای نمونه یک فناوری در داخل توسعه پیدا کرده، شرکتی هم در داخل وجود دارد که آن را تجاری کند، اما یا بازار کافی برای ورود این محصول فناورانه در داخل وجود ندارد یا محدود است، بنابراین یکی از سیاستهای تشویقی در این حوزه، کمک به بازارسازی محصولات فناورانه در داخل است تا فناوری که از سوی مراکز تحقیق و توسعه گسترش مییابد و میخواهد تجاری شود، یک بازار تضمین شده داشته باشد و صنعت ضمانت خرید بدهد تا از این طریق شرایط برای تجاریسازی فناوری با کمترین ریسک همراه باشد و کار تجاریسازی انجام شود.