اگرچه نیاز به نفت به عنوان منبع تأمین انرژی رو به افول خواهد گذاشت، اما جایگاه آن در صنایع پتروشیمی و نظایر آن روزبهروز تقویت شده و همین مسئله، مانع از سقوط شدید قیمت آن در دهههای آتی خواهد شد.
به گزارش نبض انرژی ، فرزین رحیمی زنوز–دانشجوی دکترای اقتصاد سیاسی– در چند دهة گذشته، به دلیل رشد تکنولوژیهای مرتبط با حفاری میادین نفتی، بهویژه در بستر آبهای عمیق، همچنین تولید و عرضة گستردة نفت شیل در بازارهای جهانی، میزان تولید این محصول رشد قابل توجهی داشته و فاصلة خود را با نیاز مصرفی جهان بیش از پیش کرده است.
این در حالی است که علیرغم افزایش روزافزون نیاز کشورها به انرژی، قیمت جهانی فرآوردههای نفتی برخلاف انتظارات، رشد چندانی نداشته و بیش از یک دهه است که در مبالغی بسیار پائینتر از سقف قیمتی خود در سال 2008 مبادله میشود. به همین جهت، بسیاری از تولیدکنندگان نفت مایلند تا با اتخاذ سیاستی متحدالشکل، میزان تولید نفت را به منظور افزایش قیمت آن در دستور کار قرار دهند که این مسئله به دلیل عدم همراهی برخی از تولیدکنندگان در مقاطع گوناگون، عملاً ره به جایی نبرده است. چرا که از یک سو، این کشورها با علم به گسترش بهرهبرداری از مزارع انرژیهای پاک، و از سوی دیگر، توسعة خطوط انتقال گاز به مقصد کشورهای صنعتی، در تلاشند تا پیش از تنزل بیشتر جایگاه نفت در معادلات جهان، طلای سیاه خود را به طلایی در رنگهای دیگر تبدیل کنند.
بر این مبنا، به نظر میرسد در صورتی که اتفاق خاصی در چند کشور مهم تولیدکنندة نفت رخ ندهد، شکاف بین تولید و مصرف نفت خام، علیرغم رشد میزان مصرف، افزایش یافته و به دلیل گسترش بازارهای موازی تأمین انرژی، بازگشت به رقمهای بالاتر از 100 دلار بسیار دور از ذهن باشد. با این همه، اگرچه نیاز به نفت به عنوان منبع تأمین انرژی رو به افول خواهد گذاشت، اما جایگاه آن در صنایع پتروشیمی و نظایر آن روزبهروز تقویت شده و همین مسئله، مانع از سقوط شدید قیمت آن در دهههای آتی خواهد شد.