به گزارش “نبض انرژی” ، امروز بیژن زنگنه وزیر نفت در تشریح اقدامات انجام شده در میدان مشترک گازی پارس جنوبی در صحن علنی مجلس شورای اسلامی در بخشی از سخنان خود گفت: “برخی می‌خواهند بگویند که در ایران کاری انجام نشده و ما هر کاری می‌کنیم نمایشی است، در حالی که مقدار برداشت ما از همسایه‌مان بیشتر است.”
اما ایران چگونه از قطر در برداشت روزانه گاز از میدان مشترک پارس جنوبی پیشی گرفت؟
میدان گازی پارس جنوبی بزرگترین منبع گازی جهان است که روی خط مرزی مشترک ایران و قطر در خلیج فارس قرار دارد و اصلی‌ترین منبع انرژی ایران و قطر محسوب می‌شود.
این میدان دارای حدود 1800 تریلیون فوت‌مکعب (51 تریلیون مترمکعب) گاز طبیعی درجا و 50 میلیارد بشکه (7.9 میلیارد مترمکعب) میعانات گازی است. این میدان گازی، مساحتی حدود 9700 کیلومترمربع (3700 مایل‌مربع) را پوشش می‌دهد که از این مساحت، 3700 کیلومترمربع (1400 مایل‌مربع) آن واقع در آب‌های ایران است و 6000 کیلومترمربع (2300 مایل‌مربع) واقع در آب‌های قطر است.
برآوردهای وزارت نفت ایران حاکی از این است که ذخیره گاز در بخش ایرانی این میدان مشترک 14 تریلیون مترمکعب به‌همراه 18 میلیارد بشکه میعانات گازی است که حدود 7.5 درصد از کل گاز دنیا و نزدیک به نیمی از ذخایر گاز کشور را شامل می‌شود، اما برآوردهای آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) نشان می‌دهد که از 14 تریلیون مترمکعب گاز درجا در بخش ایرانی این میدان، فقط حدود 10 تریلیون مترمکعب گاز قابل برداشت است که این میزان معادل 36 درصد از کل ذخایر گازی موجود در ایران و معادل 5.6 درصد از کل ذخایر گازی جهان را در بر می‌گیرد.
بخش قطری میدان مشترک پارس جنوبی با نام “گنبد شمالی” شناخته می‌شود. قطر تمامی نیاز داخلی و صادراتی گاز خود را از “گنبد شمالی” تأمین می‌کند. طبق برآوردهای صورت‌گرفته میزان ذخایر گازی بخش قطری این میدان مشترک، 36 تریلیون مترمکعب است که IEA میزان قابل استحصال گاز در بخش قطری را حدود 26 تریلیون مترمکعب تخمین زده است.
با این وجود، مخزن گازی پارس جنوبی بین دو کشور مشترک است و قسمت عمیق‌تر آن در بخش قطری قرار دارد و ساختار این مخزن نشان می‌دهد که شیب آن به‌سمت قطر است و هرچه قطر برداشت بیشتری داشته باشد، سیر حرکت منابع گازی و میعانات به‌سمت قطر بیشتر می‌شود.
قطر توسعه “گنبد شمالی” را از سال 1991 آغاز کرده اما ایران توسعه “پارس جنوبی” را از سال 2001 آغاز کرده است که در شروع به کار 10 سال از قطر عقب مانده‌ایم. در فاصله سال‌های 1991 تا 2001، قطر حدود 210 میلیارد مترمکعب گاز از این میدان استخراج کرد که به‌ارزش آن زمان، حدود 60 میلیارد دلار برای قطر درآمد به‌دنبال داشته است.
قطر پروژه‌های متعددی در میدان گنبد شمالی تعریف کرده و اکنون با 16 فاز تولیدی به‌میزان حدود 600 میلیون مترمکعب در روز از بخش قطری میدان مشترک پارس جنوبی برداشت گاز دارد.
برداشت گاز ایران از میدان گازی پارس جنوبی در سال 1381 شمسی (2003) با بهره‌برداری از فازهای 2 و 3، به 56 میلیون مترمکعب در روز رسید. این رقم با به بهره‌برداری رسیدن فازهای یک، 4 و 5، 6 و 7 و 8 و 9 و 10 در سال 1388 به 285 میلیون مترمکعب در روز رسید. از سال 1388 تا سال 1392 با توسعه همزمان فازهای پارس جنوبی و عدم اولویت‌بندی پروژه‌ها، شاهد افزایش ظرفیت تولید گاز از این میدان مشترک در سمت ایران نبودیم اما در سال 92 با اولویت‌بندی فازها و تمرکزدهی به بهره‌برداری سریعتر از فازهای با پیشرفت فیزیکی بالاتر، رفته رفته فازهای 12 و 15 و 16 به مدار بهره‌برداری وارد شدند و در سال 1395 ظرفیت تولید گاز ایران از میدان مشترک پارس جنوبی به 453 میلیون مترمکعب رسید.
توسعه در پارس جنوبی با تأخیراتی همراه شد اما ادامه یافت و با بهره‌برداری از فازهای 17 و 18، 19 و 20 و 21 در سال 96 به رکورد تولید 570 میلیون مترمکعب در روز و با بهره‌برداری از سکوهای A و C فاز 14 در سال 97 به ظرفیت تولید 610 میلیون مترمکعب در روز رسیدیم.
در سال 98 و نیمه اول سال جاری، بخش دریای فازهای 14 و 13 و 22 تا 24 نیز تکمیل شد و ظرفیت اسمی تولید گاز از میدان مشترک پارس جنوبی به روزانه 700 میلیون مترمکعب رسید. این درحالی است که طبق اظهارات رسمی مسئولان وزارت نفت، طرف قطری روزانه حدود 600 میلیون مترمکعب برداشت گاز از این مخزن مشترک دارد.
تمامی این فرآیند توسعه درحالی است که کشور ما در شرایط تحریم همه جانبه قرار داشته و با تکیه بر توان شرکت‌های داخلی و سرمایه‌گذاری داخلی، پارس جنوبی را توسعه داده اما در طرف قطر، با استفاده از ظرفیت فنی شرکت‌های بزرگ نفتی جهان و با فاینانس‌های متنوع خارجی، در شرایطی که کوچکترین محدودیت تحریمی علیه قطر وجود نداشته، توسعه گنبد شمالی رقم خورده است.
