ابوالفضل شاه‌آبادی، در توضیح این موضوع به نبض بانک گفت: رئیس جمهور و سایر دوستان نقد می‌کنند و به بانک‌ها اجبار می‌کنند که حق ندارند با پولی که سپرده‌گذار در حساب آنها گذاشته  خرید و فروش کنند و فعالیت اقتصادی انجام دهند. تخصص بانک تامین منابع مالی است پس باید فقط باید براساس آن تامین منابع کنند؛ اما مسئله این است وقتی بانک سود ماکسیمم شدن را{دراین وضعیت نابسامان سیاست‌گذاری کلان اقتصادی} در بنگاه‌داری می‌بیند.

شاه‌آبادی افزود: عقل سلیم در این مسیر حکم به بنگاه‌داری می‌کند؛ بنگاه‌داری یعنی مثلا بانک به جای تامین اعتبار برای فعال اقتصادی به طور مستقل وارد شده و به فعالیت اقتصادی بپردازد.

این استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا علت این مسئله را عدم اشراف سیاست‌گذاران اقتصادی در طول سال‌های گذشته روی ساختار اقتصادی کشور دانست و به نبض بانک اظهارکرد: اگر درایران شرایط این طور است نظام بانکی معلول است نه علت؛ چون وضعیت موجود سیستمی دارد که هرکس به دنبال حصول سود خود است.

وی تاکید کرد: با موعظه نمی‌توان بنگاه‌داری را منع کرد؛ ریل‌گذاری سیستم بانکی مشکل دارد و اگر این مسئله با ابزارهای اقتصادی درست شود، طوری می‌توان هدف‌گذاری کرد که سودآوری در بنگاه‌داری توسط بانک نباشد و بانک‌ها وظیفه خود درتامین بنگاه‌های تولیدی و اقتصادی را انجام دهند.

شاه‌آبادی از بانک‌ها درفضای بین‌المللی مثال زد و گفت: بانک‌های کشورهای دیگر اگر کار تخصصی خودشان را برای مشتری و جذب اعتبار انجام می‌دهند، باید به شاکله و اساس سیستم توجه کرد نه صرفا خروجی این بانک‌ها‌ و بسته سیاست‌های کلان اقتصادی اعم از پولی مالی ارزی تجاری که همه و همه دست به دست هم داده و این ساختار را فراهم آورده است.

انتهای پیام