«انتظار ما از مجلس انقلابی و ایده‌آل گرا  آن است که  برای سال آینده، بودجه کشور بدون نفت بسته شود. دولت هم باید در این باره دوش به دوش مجلس حرکت کند».

این سخنان ، جدیدترین اظهار نظر نماینده سابق ایران در اوپک است که به «فراز» می گوید. «محمدعلی خطیبی» ، در این باره به «فراز»، گفت: « سال‌ها وابستگی اقتصاد ایران به پول نفت بهانه تحریم و زورگویی به دست دشمن داد، اگر نفت نباشد آمریکا چه چیز را تحریم خواهد کرد؟ باید از فرصت پیش آمده به نحو احسن استفاده شود».

خطیبی بر این باور است که «شرایط فعلی بهترین زمان برای تحقق اقتصاد مقاوتی مد نظر رهبر انقلاب است. تاکید می‌کنم که حتی در این شرایط نیز می‌توان مقاومت کرد و دراین باره به عزم و اراده جدی از سوی دولت و مجلس وجود دارد، به این شیوه نه تحریم به ما ضربه می‌زند و نه از دست کاسبان تحریم کاری بر خواهد آمد. برای مثال در بودجه امسال رقمی در حدود 48 هزار میلیارد تومان درآمد نفت پیش‌بینی شده است، وزارت نفت بگوید تا به امروز چه میزان صادرات انجام داده است؟ رقم  محقق شده بسیار ناچیز است. پس این شیوه دیگر جوابگوی اداره اقتصاد ایران نخواهد بود».

رویترز سیاسی کاری می‌کند 

این تحلیلگر حوزه نفت بر این باور است: « سال‌ها با درج ارقام غیر و واقعی در بودجه اقتصاد کشور به بیراهه رفت، باید مسیرهای جدید دیده شود، به جای آنکه پول نفت را صرف هزینه‌های جاری دولت کنیم بهتر آن است که از این منابع برای توسعه زیر ساخت‌هایی مانند پالایشگاه و ساخت کالاها استفاده بهره‌مند شویم».

او همچنین در واکنش به جدیدترین گزارش «رویترز»، مبنی بر این که حتی در این شرایط تحریم ایران توانسته است حدود 1500 هزار بشکه نفت صادر کند، اظهار داشت:«این رسانه بارها ثابت کرده که با هدف بهره‌برداری سیاسی به نفع تحریم کنندگان ایران گام برداشته است. این رقم را باید مقام رسمی تایید کنند و این طور نباشد که عبور و مرور چند کشتی، به پای افزایش صادرات نفت ایران گذاشته شود».

او صحبت‌های خود را این‌طور به پایان داد: «باید آمار فروش نفت ماههای آینده را نیز مد نظر گرفت. اگر در ماههای پیش رو نیز گزارش‌ها حاکی از افزایش فروش نفت ایران بود، بدون شک می‌تواند موجب امیدواری به عملکرد دستگاه اقتصادی و نفتی دولت شود، در غیر این صورت بازی‌های سیاسی به نفع ایران نخواهد بود».

به نظر می رسد موضوع تحریم های نفتی حالا وارد مرحله جدیدی شده است. مرحله ای که به نظر می رسد به همکاری بیشتر همه ارکان نظام برای گذر از این مرحله سخت نیاز است.