زمین نسبت‌به چیزی که ما انسان‌ها می‌توانیم از آن استفاده کنیم، انرژی بسیار بیشتری از خورشید دریافت می‌کند. این انرژی به‌وسیله‌ی تاسیسات انرژی خورشیدی جذب می‌شوند؛ اما یکی از چالش‌های انرژی خورشیدی، ذخیره‌ی کردن کارآمد آن است به‌طوری که بتوان از انرژی ذخیره‌شده در مواقعی که خورشید نمی‌تابد، استفاده کرد. این مسئله، دانشمندان دانشگاه لینشوپینگ سوئد را برآن داشت تا امکان گرفتن و ذخیره‌ی انرژی خورشیدی را در مولکولی جدید مورد بررسی قرار دهند. بو دوربیج، استاد فیزیک محاسباتی گروه فیزیک، شیمی و زیست‌شناسی دانشگاه لینشوپینگ و سرپرست مطالعه می‌گوید: «مولکول ما می‌تواند دو شکل مختلف به خود بگیرد: یک شکل والدی (اصلی) که می‌تواند انرژی حاصل از خورشید را جذب کند و شکل دیگری که در آن ساختار والدی تغییر کرده و در حین پایداری، بسیار پرانرژی‌تر می‌شود. این امر ذخیره‌کردن کارآمد انرژی موجود در نور خورشید را در یک مولکول مقدور می‌سازد.»
مولکول مذکور به گروهی از دستگاه‌های مولکولی تعلق دارد که کلیدهای نوری مولکولی نامیده می‌شوند. این مولکول‌ها همیشه به دو فرم مختلف یا ایزومر وجود دارند که ازنظر ساختار شیمیایی با هم متفاوت هستند. این دو فرم خصوصیات متفاوتی دارند و درمورد مولکولی که به‌وسیله‌ی پژوهشگران دانشگاه لینشوپینگ توسعه داده شده است، تفاوت در محتوای انرژی آن‌ها است.
ساختارهای شیمیایی تمام کلیدهای نوری تحت‌تأثیر انرژی نور قرار می‌گیرد. این بدان معنا است که ساختار و بنابراین ویژگی‌های کلید نوری را می‌توان با تاباندن نور بر آن تغییر داد. یکی از زمینه‌های ممکن برای کاربرد کلیدهای نوری در الکترونیک مولکولی است که در آن دو فرم مولکول رسانایی الکتریکی مختلفی دارند. زمینه‌ی دیگر در فوتوفارماکولوژی است که در آن یک فرم از مولکول ازنظر دارویی فعال است و می‌تواند به پروتئین هدف خاصی در بدن متصل شود درحالی‌که شکل دیگر آن غیرفعال است.
